مجاهدین از حمایت توده ای مردم ایران برخوردار نیستند و در مجموع گروهی منفور و مطرود هم بشمار می روند. بالطبع تجمع های مجاهدین هم مورد استقبال ایرانیان قرار نمی گیرد و دقیقا به همین علت است که مجاهدین مجبورند برای افزودن بر سیاهی لشگر های خود، دست به دامن دانشجویان لهستانی و ساکنین کمپ های پناهندگی بشوند.
البته منظورم این نیست که هیچ ایرانی در این شو شرکت نمی کند. به هر حال این سازمان طیفِ طرفدارانِ سنتی خود را دارد و همیشه از این افراد برای پر کردنِ ردیف های آغازینِ برنامه های تبلیغاتیِ مریم رجوی استفاده می شود.
گروه دیگری از هموطنان هم هستند که برای تفریح و گشت و گذار به پاریس می روند. همانطور که می دانید هزینه ی ایاب و ذهاب، اقامت در هتل (یک یا دو شب) و خورد و خوراک را مجاهدین متقبل می شوند. با بسیاری از اینها هم صحبت کرده ام. معتقدند که وقتی اینها انقدر ... هستند که پول و خرج سفر را می دهند، پس ما چرا استفاده نکنیم! حتا یکی می گفت که به من گفته اند اگر بتوانی بالای ده نفر را بیاوری فلان مبلغ هم به خودت خواهیم داد.
در یکی از وبلاگ ها خواندم:
تجمع مجاهدین جایی است که در آن سخنران و پا منبری ها هر دو اجاره ای و کرایه ای هستند.
